Coaching met ‘Reisbureau’ Psynthos

Leiding geven aan een eigen bedrijf kan best eenzaam zijn. Ook plotseling succes kan je overrompelen. Psychosynthese coaching helpt om zicht te houden op wat belangrijk voor je is.

Tijdens de lunch in het volle bedrijfsrestaurant schuift een man bij mij aan tafel. We stellen ons aan elkaar voor en hij geeft me zijn visitekaartje. Ik geef hem mijn kaartje. Hij bekijkt het vluchtig en begint dan vlot te vertellen dat hij enkele jaren geleden als zzp-er is gestart. De beginmaanden waren erg spannend, maar daarna is zijn bedrijf gaan lopen als een tierelier.

Binnen het jaar kon hij het alleen niet meer aan en heeft hij personeel aan moeten nemen. Ook is hij verhuisd naar een grotere bedrijfsruimte. De snelle groei dreigde hem boven het hoofd te groeien en het succes trok een behoorlijke wissel op zijn privéleven. Alles stond in het teken van het bedrijf. Dat is gelukkig nu wat minder, vertelt hij opgelucht, hij kan nu weer eens een vrije dag opnemen. Ook is hij weer gaan sporten en zijn sociale leven krijgt ook weer wat kleur. Deze zomer wil hij ook weer eens met vakantie, want dat is er bij ingeschoten. Griekenland, dat lijkt hem wel wat. Hij vraagt wat ik daarbij voor hem kan betekenen.

Als ik – enigszins verbaasd – reageer, dat ik geen speciale tips heb voor Griekenland, houdt hij mijn visitekaartje omhoog. ‘Maar Psynthos Coach…. is dat dan geen reisbureau?’ Ik schiet in de lach, en antwoord dat ik wel een soort van reisbureau heb. Maar wel eentje dat innerlijke reizen aanbiedt met mij als gids: ontdekkingsreizen naar wat zin en betekenis aan het leven geeft.

Het gesprek valt stil. Mijn ervaring leert dat dit dan twee kanten op kan gaan. Het is klaar … of het is de stilte voorafgaand aan een betekenisvol vervolg. Dat laatste is gelukkig het geval. ‘Misschien moeten we dan maar eens verder praten’, zegt hij zachtjes. ‘Want soms vraag ik me af of dit wel is wat ik wilde toen ik begon. Meestal zeg ik dan tegen mezelf, dat ik niet moet zeuren, want het bedrijf is een succes. Maar nu sta ik voor belangrijke keuzes over de richting, met wie, waar en hoe de verdere ontwikkeling eruit gaat zien. En ik twijfel over wat ik daarin wil en wie ik daarin wil zijn.’

Ik zeg dat dit vragen zijn waarbij ik wél iets voor hem kan betekenen. Met een knipoog nodig ik hem uit om bij Reisbureau Psynthos in te checken.

Een eigen bedrijf, als ZZP-er of met enkele medewerkers kan best eenzaam zijn. Ook succes kan je overrompelen. Dan valt het niet altijd mee om zicht te houden op wat voor jou belangrijk is bij het maken van keuzes. Het middel (succes) kan dan verwisseld worden met de bedoeling.

Psychosynthese coaching kan je helpen om (weer) de verbinding te maken tussen wat je aan het doen bent en wat je eerder voor je hebt gezien.

Neem gerust contact met me op als je vragen hebt of (kosteloos) een afspraak voor een kennismakingsgesprek wil maken. Lees hier ook wat andere ondernemers over mijn coaching hebben gezegd:

Psychosynthese, quesque c’est?

Als ik over mijn psychosynthese praktijk vertel, dan is de eerste vraag vaak: ‘Psychosynthese, wat is dat?’ En: ‘Ja, psycho-loog, psycho-analyse, psycho-se, dat zegt me wel wat’,  hoor ik dan. En een een keer begon iemand spontaan het nummer ‘psycho-killer quesque c’est‘ van de band Talking Heads te zingen. Kortom, dit zijn gemiddeld genomen bekendere psycho-termen.

Maar dat treft, want psychosynthese heeft weinig op met het gemiddelde. Psychosynthese – ook wel de psychologie van de ziel genoemd – stelt juist het bijzondere in de mens centraal. Psychosynthese veronderstelt dat de ontkenning en verdrukking van dat bijzondere aan de wortel ligt van menige existentiële vraag. Dat is een vraagstuk waarin je terecht komt als de tegenstelling tussen wie je bent en wie je wil zijn, je boven het hoofd groeit. Je merkt het als je het plezier in je werk en leven kwijtraakt en je bezieling en creativiteit afnemen. De enige remedie is dan om het hart te raadplegen. Het hart als metafoor voor wie je in potentie bent.

Als het rationele denken het niet meer begrijpt,
kan de verbeelding het weten aanspreken

‘Hoho, wordt het nu zweverig?’, is misschien je reactie. Nee hoor, ik probeer alleen tot de verbeelding te spreken. Want als het rationele denken het niet meer begrijpt, kan de verbeelding het weten aanspreken. Ieder van ons heeft wel eens ervaren dat hoofd en hart hun eigen agenda hebben. En als het verschil tussen die twee te groot wordt, dan kan de verbinding zomaar wegvallen. We doen dan nog alleen maar en zijn uit het zicht verloren waar dat toch ook alweer voor bedoeld was.

In de vertwijfeling en wanhoop waar we dan in kunnen belanden, kan het zomaar gebeuren dat we nog meer ons best gaan doen om gemiddeld te zijn. Om die ongemakken te verdoezelen. Of we zoeken allerlei ‘gekte’ op in ons gedrag, in ons doen en laten, in materiële zaken, relaties. Dan creëren we een soort pseudo-bijzonderheid om het echte gemis te compenseren. En, eerlijk gezegd, daar kunnen we gewoon oud mee worden. Dus, so what?

Echter niet voor de minder onverschilligen onder ons. Als we ons bewust worden dat we maar wat doen en eigenlijk het gezag over onszelf zijn kwijt geraakt, kunnen we daar behoorlijk last van krijgen. Dat kan gepaard gaan met allerlei symptomen, zoals piekeren, slecht slapen, ontevreden gevoel, melancholie, verlies van levenslust, disfunctioneren, ziek thuis. In bovengenoemde gemiddelde psycho-termen spreken we dan bijvoorbeeld over stress, overspannenheid, burn-out, midlifecrisis, depressie.

Niet de ‘oude’ worden, maar een nieuwere, ‘gehelere’ versie van jezelf

Tja, en als het dan al zover met je is gekomen, kun je terecht komen in een traject dat je zo snel mogelijk weer voor het dagelijkse leven geschikt maakt. Zodat je – zeg maar – weer vlotjes de ‘oude’ wordt. In mijn beeld: weer gaat passen in het ‘gemiddelde’, waar onze maatschappij voor lijkt te zijn ingericht. En je weer je plaats op het werk en thuis inneemt, alsof er niets is gebeurd.  

Het zal je niet verbazen – als je dan toch al tot hier bent gekomen met lezen van dit bericht – dat psychosynthese er vooral op gericht is om met je te kijken naar waar het bijzondere in jou verloren is gegaan. Dat die existentiële vragen niet zijn bedoeld om weg te moffelen, maar een kans zijn om opnieuw te gaan zien waar jouw plaats en jouw potentieel ligt. Niet om weer ‘de oude’ te worden, maar om een nieuwere, ‘gehelere’ versie van jezelf te kunnen zijn. En hoe je dat bijzondere (weer) kunt activeren en je het gezag erover kunt nemen. Je hoeft overigens niet te wachten tot het al heel erg is geworden om hiermee aan de slag te gaan. Neem de signalen serieus; neem jezelf serieus, je bent het waard.

Tjonge-jonge, ik heb nogal wat woorden nodig om een eerste indruk te geven van wat er in een psychosynthese praktijk omgaat. Dat is niet in een slogan te vangen. Het is me in ieder geval nog niet gelukt. Dat maakt het nogal een uitdaging om zo’n nieuwe praktijk uit te venten. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele modellen en technieken die een psychosyntheticus beschikbaar heeft. Allemaal bedoeld om je te kunnen begeleiden bij het innemen van jouw bijzondere en unieke plaats op je werk, thuis en in de wereld.

Of over de intensieve vierjarige opleiding die zowel praktisch als theoretisch de basis legt voor een praktijk die is gericht op het begeleiden van mensen om hoofd en hart weer te verbinden.

Of hoe ik als psychosyntheticus met mijn langjarige ervaring als leidinggevende juist managers en leiders behulpzaam kan zijn. Bij het innemen en vasthouden van hun plaats als leidinggevende. Bij het ontplooien van hun uniek potentieel, doel en richting. En bij de omgang met de ongemakken die het verantwoordelijkheid nemen over anderen, nu eenmaal met zich meebrengen.

Meer informatie over psychosynthese coaching is te vinden op psychosynthese.nl, psychosyntheticus.nl en natuurlijk hier op mijn site psynthos.com.

Nieuwjaarswens 2024

Mensen verlangen naar eenvoud. Ze willen een eenvoudig leven, maar ze willen ook dat de eenvoud ervan de rijkdom van de materie én spirituele rijkdom omvat. Ze kunnen zich zowat een voorstelling maken van het leven dat ze voor ogen hebben. Het zou eerder een leven zijn van ‘zijn’ dan van ‘hebben’, maar het bestaan zou rijker zijn dan voorheen. Een vollediger mens zijn, zowel op materieel als op spiritueel vlak, daar hopen zij op. Daar wachten zij op. Totdat zij tot het inzicht komen dat zij zelf de volledige mens in zich hebben, waar ze op wachten. Dat ze het al zijn, maar het toch nog moeten worden. Hoe dan?

Hoe mooi zou het zijn, als we het eenvoudige inzicht dat we mens zijn onder mensen, als maatstaf zouden nemen voor onze omgang met elkaar.

The woods are lovely, dark and deep
But I have promises to keep
And miles to go before I sleep
And miles to go before I sleep

De tekst is gebaseerd op een passage in het boek van John S. Dunne, ‘Tijd en Mythe’. Het gedicht ‘Stopping by Woods on a Snowy Evening’ is van Robert Frost en uitgesproken door de dichter op de inauguratie van John F. Kennedy.

Parallel universum?

Impressionant. Dat is het prachtige woord dat me te binnen schoot toen ik in de Volkskrant de foto’s van de sterrenstelsels zag, die de Europese ruimtetelescoop Euclid naar de aarde heeft gestuurd. Ze laten een onuitwisbare indruk achter, de grootsheid tart alle verbeelding. Ik zie onze aarde en onze mensheid zweven tussen die miljarden sterrenstelsels. Misschien zijn wij, mensen op aarde, de enigen die dit universum bewust aanschouwen en op ons kunnen laten inwerken. Je zou voor minder naast je schoenen gaan lopen. Maar bij dit voorrecht past vooral bescheidenheid, een buiging naar wat ons als mensheid is gegund. Daar is helaas weinig van te merken. Integendeel, we gedragen ons alsof alles om ons draait, en dat dit vanzelfsprekend is.

Donkere materie en het menselijke onbewuste

Maar waar ik echt op aansloeg is het doel van de reis van deze ruimtetelescoop. Dit doel wordt in het Volkskrantartikel omschreven als het ontdekken van de ware aard van ‘donkere materie’ en ‘donkere energie’. En volgens het artikel ‘weet geen mens wat het precies is, maar schijnbaar bestaat het heelal er voor 95% uit’. Ik zag gelijk een analogie met het menselijke bewuste en onbewuste. Ook ons bewustzijn omvat maar een klein deel van wat er allemaal is. En zoals de ‘donkere’ materie vele malen groter is dan de ‘gewone’ materie, is ook het onbewuste vele malen groter dan het bewuste. Maar het bestaan van het onbewuste is niet vanzelfsprekend in de wetenschap. Wetenschap is immers opgebouwd op basis van causale verbanden en reproduceerbare waarnemingen. En het onbewuste is bij uitstek iets dat moeilijk vast te pakken is, zeker als het buiten je bewustzijn is. En zodra het in het bewustzijn komt, is het alweer verandert, en niet meer onbewust.  

Hoe bijzonder en interessant is het dan dat de sterrenkundigen, wetenschappers bij uitstek, onderscheid maken tussen ‘gewone’ materie en ‘donkere’ materie. Terwijl de ‘donkere’ materie niet te zien is, onbekend is, aanvaarden ze dat die er moet zijn. Anders zouden sterrestelsels al draaiende uit elkaar zwiepen, zeggen de astronomen. Dat roept bij mij de vraag op, zou het onbewuste, het onbekende, datgene waar we ons (nog) niet van bewust zijn, ook zo’n werkzaamheid hebben? Houdt het onbewuste ons bewustzijn bij elkaar, zoals de ‘donkere’ materie de ‘gewone’ materie? Voorkomt het onbewuste dat de totale chaos uitbreekt – in ons, tussen ons en om ons heen – door ingevingen, ideeën, en beelden voor ons beschikbaar te houden, als we ten einde raad zijn?

Het onbewuste verkennen

Stel dat dit zo is, hoe krijgen we dan toegang tot het onbewuste, het onbekende, in ons? In lijn met de sterrenkundigen zou je kunnen denken: dan stuur ik er een Euclid op af. Dat is nog niet eens zo gek gedacht, om de waarnemer in jezelf op pad te sturen en ruimte te geven. Deze te trainen om niet alleen het triviale, bekende, maar juist het bijzondere, onbekende, te leren zien. En het oordeel weg te laten, evenals het zoeken naar causale verklaringen of voortijdig te handelen om er maar vanaf te zijn. Simpelweg waarnemen en geduldig durven te wachten totdat zich een inzicht, een impressie, aandient. Dat is immers zoals een sterrenkundige de ruimte onderzoekt. En dat is ook hoe een psychosyntheticus het onbewuste betrekt in zijn de bemoeienis met een client.

Bijgaande foto: Spiraalvormig sterrenstelsel IC 342. Credit: ESA/Euclid/Euclid Consortium/NASA, image processing by J.-C. Cuillandre, G. Anselmi; CC BY-SA 3.0 IGO

Psychosynthese, quesque c’est? 100 dagen coachpraktijk

De eerste 100 dagen van mijn psychosynthese coachpraktijk zitten erop. Wat me het meest is opgevallen? Als ik ‘psychosynthese’ zeg, dan is de eerste vraag vaak: ‘Psychosynthese, wat is dat?’ En: ‘Ja, psycho-loog, psycho-analyse, psycho-se, dat zegt me wel wat’,  hoor ik dan. En een een keer begon iemand spontaan het nummer ‘psycho-killer quesque c’est‘ van de band Talking Heads te zingen. Kortom, dit zijn gemiddeld genomen bekendere psycho-termen.

Maar dat treft, want psychosynthese heeft weinig op met het gemiddelde. Psychosynthese – ook wel de psychologie van de ziel genoemd – stelt juist het bijzondere in de mens centraal. Psychosynthese veronderstelt dat de ontkenning en verdrukking van dat bijzondere aan de wortel ligt van menige existentiële vraag. Dat is een vraagstuk waarin je terecht komt als de tegenstelling tussen wie je bent en wie je wil zijn, je boven het hoofd groeit. Je merkt het als je het plezier in je werk en leven kwijtraakt en je bezieling en creativiteit afnemen. De enige remedie is dan om het hart te raadplegen. Het hart als metafoor voor wie je in potentie bent.

Als het rationele denken het niet meer begrijpt,
kan de verbeelding het weten aanspreken

‘Hoho, wordt het nu zweverig?’, is misschien je reactie. Nee hoor, ik probeer alleen tot de verbeelding te spreken. Want als het rationele denken het niet meer begrijpt, kan de verbeelding het weten aanspreken. Ieder van ons heeft wel eens ervaren dat hoofd en hart hun eigen agenda hebben. En als het verschil tussen die twee te groot wordt, dan kan de verbinding zomaar wegvallen. We doen dan nog alleen maar en zijn uit het zicht verloren waar dat toch ook alweer voor bedoeld was.

In de vertwijfeling en wanhoop waar we dan in kunnen belanden, kan het zomaar gebeuren dat we nog meer ons best gaan doen om gemiddeld te zijn. Om die ongemakken te verdoezelen. Of we zoeken allerlei ‘gekte’ op in ons gedrag, in ons doen en laten, in materiële zaken, relaties. Dan creëren we een soort pseudo-bijzonderheid om het echte gemis te compenseren. En, eerlijk gezegd, daar kunnen we gewoon oud mee worden. Dus, so what?

Echter niet voor de minder onverschilligen onder ons. Als we ons bewust worden dat we maar wat doen en eigenlijk het gezag over onszelf zijn kwijt geraakt, kunnen we daar behoorlijk last van krijgen. Dat kan gepaard gaan met allerlei symptomen, zoals piekeren, slecht slapen, ontevreden gevoel, melancholie, verlies van levenslust, disfunctioneren, ziek thuis. In bovengenoemde gemiddelde psycho-termen spreken we dan bijvoorbeeld over stress, overspannenheid, burn-out, midlifecrisis, depressie.

Niet de ‘oude’ worden, maar een nieuwere, ‘gehelere’ versie van jezelf

Tja, en als het dan al zover met je is gekomen, kun je terecht komen in een traject dat je zo snel mogelijk weer voor het dagelijkse leven geschikt maakt. Zodat je – zeg maar – weer vlotjes de ‘oude’ wordt. In mijn beeld: weer gaat passen in het ‘gemiddelde’, waar onze maatschappij voor lijkt te zijn ingericht. En je weer je plaats op het werk en thuis inneemt, alsof er niets is gebeurd.  

Het zal je niet verbazen – als je dan toch al tot hier bent gekomen met lezen van dit bericht – dat psychosynthese er vooral op gericht is om met je te kijken naar waar het bijzondere in jou verloren is gegaan. Dat die existentiële vragen niet zijn bedoeld om weg te moffelen, maar een kans zijn om opnieuw te gaan zien waar jouw plaats en jouw potentieel ligt. Niet om weer ‘de oude’ te worden, maar om een nieuwere, ‘gehelere’ versie van jezelf te kunnen zijn. En hoe je dat bijzondere (weer) kunt activeren en je het gezag erover kunt nemen. Je hoeft overigens niet te wachten tot het al heel erg is geworden om hiermee aan de slag te gaan. Neem de signalen serieus; neem jezelf serieus, je bent het waard.

Tjonge-jonge, ik heb nogal wat woorden nodig om een eerste indruk te geven van wat er in een psychosynthese praktijk omgaat. Dat is niet in een slogan te vangen. Het is me in ieder geval nog niet gelukt. Dat maakt het nogal een uitdaging om zo’n nieuwe praktijk uit te venten. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele modellen en technieken die een psychosyntheticus beschikbaar heeft. Allemaal bedoeld om je te kunnen begeleiden bij het innemen van jouw bijzondere en unieke plaats op je werk, thuis en in de wereld.

Of over de intensieve vierjarige opleiding die zowel praktisch als theoretisch de basis legt voor een praktijk die is gericht op het begeleiden van mensen om hoofd en hart weer te verbinden.

Of hoe ik als psychosyntheticus met mijn langjarige ervaring als leidinggevende juist managers en leiders behulpzaam kan zijn. Bij het innemen en vasthouden van hun plaats als leidinggevende. Bij het ontplooien van hun uniek potentieel, doel en richting. En bij de omgang met de ongemakken die het verantwoordelijkheid nemen over anderen, nu eenmaal met zich meebrengen.

Maar dat zal ik wellicht in een volgend bericht verder uit de doeken doen. In de tussentijd is meer informatie over psychosynthese coaching te vinden op psychosynthese.nl, psychosyntheticus.nl en natuurlijk op mijn site psynthos.com.

Intervisie, een eigentijdse steencirkel

Een steencirkel is van oudsher een plek waar energie is samengebald. Een intervisiegroep is ook zo’n plaats waar nieuwe inzichten en perspectieven kunnen ontvlammen vanuit de wijsheid en compassie van de deelnemers.

Stenen cirkels werden in alle culturen vrijwel zeker beschouwd als heilige plaatsen waar buitengewone kracht kon worden geconcentreerd en ontvangen. Een van de bekendste steencirkels is die van Stonehenge. Dergelijke energetische plekken zijn overal in de wereld door mensen gecreëerd. Het leggen van een steencirkel had als oogmerk jezelf en de aarde beter te leren kennen. En om je meer verbonden te voelen met de natuur en de mensen om je heen.

In een intervisiegroep is het de bedoeling om te leren van en met anderen. Te inspireren en te worden geïnspireerd. Door en met vakgenoten op een open en gelijkwaardige wijze. Vandaar mijn keuze voor een beeld van een stenen cirkel op mijn pagina over intervisie-begeleiding.

Wil jij ook een vitale plek creëren waar je met collega’s kunt leren van elkaars persoonlijke ervaringen met werkgerelateerde vraagstukken? Vorm dan een intervisiegroep. En doe je dat liever niet alleen, neem dan contact op met Psynthos.

Bronnen: silvercircle.org; Planet Circle (1991) Richard Long, collectie De Pont museum Tilburg

De coach-en-de zwaan

De zwaan staat symbool voor het bijzondere in je zelf. Psychosynthese coaching ondersteunt je bij het ontdekken en in de wereld brengen hiervan.

De zwaan laat zien dat je er mag zijn in je volle pracht en dat je die tentoon mag spreiden, zodat anderen geraakt worden door jouw schoonheid. Vandaar dat ik voor dit beeld kies op mijn pagina over psychosynthese coaching.

Zwanen zijn een symbool van de liefde. Het zijn trouwe vogels, die als ze eenmaal een verbinding zijn aangegaan gecommitteerd aan elkaar blijven. Dit is ook wat je van mij als coach mag verwachten als we een coach-relatie zijn aangegaan. Bij je zijn, door dik en dun.  

Wanneer deze sierlijke vogel met machtige slagen van zijn vleugels opstijgt of met een onvergelijkbare elegantie voortglijdt over het water, past stille bewondering voor zoveel pracht. Niet om het hierbij te laten. Maar om bij jezelf te onderzoeken waar het bijzondere in jouw om ontplooiing vraagt. Doe je dat liever niet alleen, neem dan contact op met Psynthos.

Bronnen: happinez.nl; spiritueleteksten.nl; inspirerendleven.nl.

Carpe Diem

Maak je leven buitengewoon, pluk de dag. Mijn verslag van een filmgesprek bij het Instituut voor Psychosynthese.

We leven in een snelle, opwindende wereld, met een stroom van nieuwe boeken en films. Hoe bijzonder is het dan, dat pakweg twintig mensen een avond bijeenkomen om met elkaar beelden, ervaringen en gevoelens uit te wisselen over een film uit 1989: Dead Poets Society. Dat is overigens de titel van de film. Want de avond bij het Instituut voor Psychosynthese was verre van doods. Integendeel. De film is een intense oproep om jouw bijdrage aan de wereld te geven en daarmee niet tot morgen te wachten. Carpe Diem. 

Het was een inspirerend en levendig psychosynthese gesprek met elkaar. Over scenes en situaties die herkenning oproepen over thema’s in je eigen leven, vroeger en nu. Over identificatie – of juist niet – met personages in de film. En over de herinnering aan de toekomst, aan wat jij voor je hebt gezien. Om zo samen door de filmbeelden heen naar je eigen leven te kijken heeft een dramatiserende werking. Dit schept afstand waardoor je het geheel beter kunt overzien en tegelijk neemt het je dichter en dieper erin mee. Dat laatste bleek ook uit de afsluiting waarbij ieder blijk gaf van de levende dichter in zichzelf. Een ‘living poets society’ die bereid en nodig is om de kloof tussen de behoeften van de innerlijke wereld en de eisen van de uiterlijke wereld te dichten. 

Het volgende filmgesprek is op 25 mei 2023.

Het wemelt van de paardenbloemen

Op de homepage van psynthos.com wemelt het van de paardenbloemen. En dat is niet zomaar.

De paardenbloem wordt wel beschouwd als het symbool, dat ons eraan herinnert dat alles met alles samenhangt en uit één universum voortkomt. Waarbij ieder een bijzonder en onmisbaar deel is van het geheel. De gele bloem symboliseert de stralende zon en de pluizenbol symboliseert de volle maan.

Vrijwel iedereen heeft als kind of volwassene wel eens zo’n pluizenbol geplukt en de pluisjes weggeblazen. Die dan beweeglijk meewaaien met de wind. De paardenbloem is een blije en wijze bloem die een ontwapenende ondeugendheid over zich heeft. Een bloem die de boodschap brengt dat het allemaal niet zo zwaar hoeft te zijn. Maar lekker licht en luchtig. En ondertussen helpt ze jou op haar eigenwijze, speelse manier om te kijken naar de diepere issues die misschien bij jou spelen, om er een omgang mee te vinden. Het is een bloem van overvloed. De potentie spat ervan af, mits de bol de zaden durft los te laten en de zaden de bol. Je hoeft ze alleen maar uit de lucht te plukken en te planten. Dan komen ze tot wasdom en kun je oogsten. Doe je dat liever niet alleen, neem dan contact op met Psynthos.

Bronnen: viltbloemist.nl; inspirerendleven.nl