De eerste 100 dagen van mijn psychosynthese coachpraktijk zitten erop. Wat me het meest is opgevallen? Als ik ‘psychosynthese’ zeg, dan is de eerste vraag vaak: ‘Psychosynthese, wat is dat?’ En: ‘Ja, psycho-loog, psycho-analyse, psycho-se, dat zegt me wel wat’,  hoor ik dan. En een een keer begon iemand spontaan het nummer ‘psycho-killer quesque c’est‘ van de band Talking Heads te zingen. Kortom, dit zijn gemiddeld genomen bekendere psycho-termen.

Maar dat treft, want psychosynthese heeft weinig op met het gemiddelde. Psychosynthese – ook wel de psychologie van de ziel genoemd – stelt juist het bijzondere in de mens centraal. Psychosynthese veronderstelt dat de ontkenning en verdrukking van dat bijzondere aan de wortel ligt van menige existentiële vraag. Dat is een vraagstuk waarin je terecht komt als de tegenstelling tussen wie je bent en wie je wil zijn, je boven het hoofd groeit. Je merkt het als je het plezier in je werk en leven kwijtraakt en je bezieling en creativiteit afnemen. De enige remedie is dan om het hart te raadplegen. Het hart als metafoor voor wie je in potentie bent.

Als het rationele denken het niet meer begrijpt,
kan de verbeelding het weten aanspreken

‘Hoho, wordt het nu zweverig?’, is misschien je reactie. Nee hoor, ik probeer alleen tot de verbeelding te spreken. Want als het rationele denken het niet meer begrijpt, kan de verbeelding het weten aanspreken. Ieder van ons heeft wel eens ervaren dat hoofd en hart hun eigen agenda hebben. En als het verschil tussen die twee te groot wordt, dan kan de verbinding zomaar wegvallen. We doen dan nog alleen maar en zijn uit het zicht verloren waar dat toch ook alweer voor bedoeld was.

In de vertwijfeling en wanhoop waar we dan in kunnen belanden, kan het zomaar gebeuren dat we nog meer ons best gaan doen om gemiddeld te zijn. Om die ongemakken te verdoezelen. Of we zoeken allerlei ‘gekte’ op in ons gedrag, in ons doen en laten, in materiële zaken, relaties. Dan creëren we een soort pseudo-bijzonderheid om het echte gemis te compenseren. En, eerlijk gezegd, daar kunnen we gewoon oud mee worden. Dus, so what?

Echter niet voor de minder onverschilligen onder ons. Als we ons bewust worden dat we maar wat doen en eigenlijk het gezag over onszelf zijn kwijt geraakt, kunnen we daar behoorlijk last van krijgen. Dat kan gepaard gaan met allerlei symptomen, zoals piekeren, slecht slapen, ontevreden gevoel, melancholie, verlies van levenslust, disfunctioneren, ziek thuis. In bovengenoemde gemiddelde psycho-termen spreken we dan bijvoorbeeld over stress, overspannenheid, burn-out, midlifecrisis, depressie.

Niet de ‘oude’ worden, maar een nieuwere, ‘gehelere’ versie van jezelf

Tja, en als het dan al zover met je is gekomen, kun je terecht komen in een traject dat je zo snel mogelijk weer voor het dagelijkse leven geschikt maakt. Zodat je – zeg maar – weer vlotjes de ‘oude’ wordt. In mijn beeld: weer gaat passen in het ‘gemiddelde’, waar onze maatschappij voor lijkt te zijn ingericht. En je weer je plaats op het werk en thuis inneemt, alsof er niets is gebeurd.  

Het zal je niet verbazen – als je dan toch al tot hier bent gekomen met lezen van dit bericht – dat psychosynthese er vooral op gericht is om met je te kijken naar waar het bijzondere in jou verloren is gegaan. Dat die existentiële vragen niet zijn bedoeld om weg te moffelen, maar een kans zijn om opnieuw te gaan zien waar jouw plaats en jouw potentieel ligt. Niet om weer ‘de oude’ te worden, maar om een nieuwere, ‘gehelere’ versie van jezelf te kunnen zijn. En hoe je dat bijzondere (weer) kunt activeren en je het gezag erover kunt nemen. Je hoeft overigens niet te wachten tot het al heel erg is geworden om hiermee aan de slag te gaan. Neem de signalen serieus; neem jezelf serieus, je bent het waard.

Tjonge-jonge, ik heb nogal wat woorden nodig om een eerste indruk te geven van wat er in een psychosynthese praktijk omgaat. Dat is niet in een slogan te vangen. Het is me in ieder geval nog niet gelukt. Dat maakt het nogal een uitdaging om zo’n nieuwe praktijk uit te venten. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele modellen en technieken die een psychosyntheticus beschikbaar heeft. Allemaal bedoeld om je te kunnen begeleiden bij het innemen van jouw bijzondere en unieke plaats op je werk, thuis en in de wereld.

Of over de intensieve vierjarige opleiding die zowel praktisch als theoretisch de basis legt voor een praktijk die is gericht op het begeleiden van mensen om hoofd en hart weer te verbinden.

Of hoe ik als psychosyntheticus met mijn langjarige ervaring als leidinggevende juist managers en leiders behulpzaam kan zijn. Bij het innemen en vasthouden van hun plaats als leidinggevende. Bij het ontplooien van hun uniek potentieel, doel en richting. En bij de omgang met de ongemakken die het verantwoordelijkheid nemen over anderen, nu eenmaal met zich meebrengen.

Maar dat zal ik wellicht in een volgend bericht verder uit de doeken doen. In de tussentijd is meer informatie over psychosynthese coaching te vinden op psychosynthese.nl, psychosyntheticus.nl en natuurlijk op mijn site psynthos.com.